hayatımda bir filmi ilk defa sinema salonlarında ikinci kere izledim. o da bu filme kısmet oldu. çiso'yu da aldım o da ben bursa'dayken arayıp gidelim demişti kısmet olmamıştı, sayemde 2. defa izledi ve yine inanılmaz keyifliydi. bir film, hele de türk yapımı bir film bu kadar "bizden" olabilir.
aslında bu film hakkında hiç fikrim yoktu, bir kere adını duymuştum o kadar. oyuncu kadrosu ve yönetmenden de haberdar değildim. bursa'da sevgili "bana masal anlatma'ya gidelim mi bunlar bunlar oynuyor, güzel gibi" deyince anlık kararla gittik. ama bu kadar mı keyifli olur.. zaten senarist-yönetmen burak aksak olduğunu duyunca az çok nasıl bir şey çıkabileceğini tahmin ettim. en azından sıcaklık olarak. zerre de yanıltmadı, hatta üstüne koydu. salonda bir kere bile saate bakmadım kaç diye. öyle bir film işte.
filmin adı bana masal anlatma olsa da, temeli masal üzerine oturtulan bir burak aksak hayallemesi. "amirim" lafını en güzel söyleyen güzel adam behzat ç.'nin "harun'u da başrolde. filmi çok iyi kotarmış. ama asıl kotaran leyla ile mecnun'un erdal bakkal'ı ve filmin çaycısı nafi. muhteşem tek kelimeyle. hele çocukluğu biz gibi mahalle kültürüyle geçen insanları alıp götüren, hem güldüren hem hüzünlendiren güzel mi güzel bir film. izleyin, defalarca da eşe dosta izlettirin, ön ayak olun. çıkmaz böyle yapımlar kolay kolay. 3.ye gitmem orası belli ama bundan sonra karşıma çıkarsa da her defasında izlerim bu filmi.
ve benim için film:
öyle bir kız ki,
çocukluğumun bayram sabahları gibi
insan gözlerine bakıp "seni seviyorum" nasıl der ki..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder